در دین مقدس اسلام، همه پیامبران الهی سزاوار تکریم واحترام هستند؛ چرا که آنان برگزیدگان پروردگار بوده اند ومسلمانان موظفند همه رسولان الهی را دوست داشته باشند وآنان را محترم بشمارند. در کتاب مقدس مسلمانان، قرآن ، سرگذشت برخی پیامبران الهی بیان شده که حضرت عیسی علیه السلام  از آن جمله است. در سوره مریم ،ازآیه 16 به بعد به صورت کامل درباره تولد حضرت مسیح علیه السلام  سخن به میان آمده است.پس از لحظاتی نوزاد- حضرت مسیح  علیه السلام  - لب به سخن گشود:«قال انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیّا؛ گفت: من بنده خدایم.اوبه من کتاب[آسمانی] عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است.»(مریم:30).

امام حسین علیه السلام و همه ی لحظه  لحظه های زندگی او، به ویژه حماسه ی کربلایش، تفسیر عینی و عملی قرآن از ابتدا تا انتها است. از این نگاه، نمی توان امام حسین را در آیه یا سوره ای خاص محصور کرد. حسین همه ی قرآن است و همه ی قرآن حسین است.

یامن له الدنیاوالأخره

وقایع ماه ذی‌الحجه

ماه ذی‌الحجه دوازدهمین و آخرین ماه از ماه‌های قمری و همچنین از ماه‌های حرام و ماه‌‌های حج است. این ماه از ماه‌های بسیار شریف است، دهه اول آن فضیلت بسیاری دارد و از ایام معلومات است که در قرآن به آن اشاره شده است. روزه گرفتن در 9 روز اول آن بسیار ثواب دارد و پاداشش برابر پاداش یک عمر روزه است.

محدث قمی اعمال و اذکار و ادعیه و نمازهای مستحبی این ماه را در مفاتیح الجنان برشمرده است. وقایع بسیار مهمی در این ماه روی داده که در زیر به آن‌ها اشاره می‌‌شود:

• ازدواج حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام (روز ششم ذی‌الحجه سال دوم)
• شهادت حضرت امام باقر علیه‌السلام (روز هفتم ذی‌الحجه سال 114 قمری)
• ترویه و کوچ حاجیان از مکه
• شهادت حضرت مسلم بن عقیل علیه‌السلام (سال 60 هجری قمری)
• هجرت
• انتصاب امیرالمومنین علی علیه‌السلام به جانشینی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و عید سعید غدیر (روز هیجدهم سال دهم)
• قتل عثمان بن عفان خلیفه سوم، (روز هیجدهم سال 35)
• روز مباهله پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با مسیحیان نجران (روز بیست و چهارم)
• بیعت مردم با امام علی علیه‌السلام و تصدی خلافت ظاهری امام (روز بیست و پنجم ذی‌الحجه سال 35 قمری)
• قتل عمر خطاب به دست ابولؤلؤ (روز بیست و نهم)
• روز نهم این ماه عرفه و روز دهمش روز عید قربان است.

اعمال ماه ذی‌الحجه

بدان که این ماه از ماه‌هاى شریفه است و وقتى که این ماه مى‌آمد صلحاى صحابه و تابعین اهتمام عظیم در عبادت مى‌کردند و دهه اول آن ایامش، ایام معلومات و در نهایت فضیلت و برکت است و از رسول خدا صلى الله علیه و آله مرویست که عمل خیر و عبادت در هیچ ایامى نزد حق تعالى محبوب‌تر از این دهه نیست و از براى دهه چند عمل است:

1. روزه گرفتن نه روز از اول این دهه که ثواب روزه تمام عمر دارد.
2. خواندن دو رکعت نماز در بین نماز مغرب و عشاء در تمام شب‌هاى این دهه به این صورت که در هر رکعت بعد از حمد یک مرتبه توحید و سپس آیه «و واعدنا موسى» را بخواند تا با ثواب حاجیان شریک شود.
3. از روز اول تا روز عرفه بعد از نماز صبح پیش از مغرب این دعاى صادقى (امام صادق علیه‌السلام) را بخواند: اللهم هذه الایام التى فضلتها.
4. در هر روز از دهه بخواند پنج دعایى را که جبرئیل براى حضرت عیسى علیه‌السلام هدیه آورده است.
5. نیم ساعت قبل از زوال خورشید دو رکعت نماز، در هر رکعت بعد از حمد و توحید، ده بار سوره قدر خوانده شود.
6. بخواند تهلیلات علویه را و اگر روز ده مرتبه بخواند بهتر است.

"لا اله الا الله عدد اللیالى والدهور لا اله الا الله عدد امواج البحور لا اله الا الله و رحمته خیر مما یجمعون لا اله الا الله عدد الشوک والشجر لا اله الا الله عدد الشعر والوبـر لا اله الا الله عدد الحجر والمدر لا اله الا الله عدد لمح العیون لا اله الا الله فى اللیل اذا عـسعس والصبح اذا تنفس لا اله الا الله عدد الریاح فى البرارى والصخور لا اله الا الله من الان الى یوم ینفخ فى الصور."

نماز روز اول ذی الحجه

روایت شده که محمد بن على حلبى روز جمعه خدمت امام صادق علیه السلام شرفیاب شد و سؤال کرد که مى خواهم مرا عملى تعلیم فرمایى که بهترین اعمال باشد در این روز حضرت فرمود:

که من نمى دانم کسى را که بزرگتر باشد نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله از حضرت فاطمه علیها السلام و نمى دانم چیزى را افضل از آن چه تعلیم کرد پیغمبر صلى الله علیه و آله فاطمه علیها السلام را فرمود: که هر که صبح کند در روز جمعه پس غسل کند و قدم ها را بگستراند و چهار رکعت نماز کند به دو سلام بخواند.

در رکعت اول بعد از حمد، سوره اخلاص پنجاه مرتبه.

و در رکعت دوم بعد از سوره حمد و سوره العادیات پنجاه مرتبه.

و در رکعت سوم بعد از حمد سوره اال پنجاه مرتبه.

و در رکعت چهارم بعد از حمد إذا جاء نصرالله پنجاه مرتبه. و این سوره نصر است و آخر سوره اى است که نازل شده و چون از نماز فارغ شود این دعا بخواند:

إِلَهِی وَ سَیِّدِی مَنْ تَهَیَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ

اى خداى من و سید من هر که بر در مخلوقى به امید لطف و عطا و منفعت و فضل و احسان و جایزه مى رود و براى عرض حاجت خود را ساخته و مهیا و آماده و مستعد مى گرداند

رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَیْکَ یَا إِلَهِی کَانَتْ تَهْیِئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ فَوَائِدِکَ وَ مَعْرُوفِکَ وَ نَائِلِکَ وَ جَوَائِزِکَ

اى خدا به درگاه تو این گونه ساخته و آماده و مهیا و مستعد به امید عطا و جود و بخشش و احسان و جایزه تو آمده ام

فَلاَ تُخَیِّبْنِی مِنْ ذَلِکَ یَا مَنْ لاَ تَخِیبُ عَلَیْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لاَتَنْقُصُهُ عَطِیَّةُ نَائِلٍ

پس خدایا مرا از آن بخشش ها محروم مکن اى کسى که سائلى را در سؤال محروم نخواهى کرد و گنج عطاى تو از بخشش کم نخواهد گشت

فَإِنِّی لَمْ آتِکَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لاَشَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِشَفَاعَتِهِ

و من بر در احسانت نه به اتکاء بر عمل صالحى که انجام داده ام آمده ام و نه هیچ مخلوقى را غیر محمد و آل محمد رحمت هاى تو بر او و بر ایشان براى تقرب به درگاهت شفیع آورده ام

إِلاَّ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ

أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الَّذِی عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِینَ عِنْدَ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ

به درگاهت آمده ام به امید عفو بزرگ تو که براى خطا کارانى آماده ساخته اى که عمرى بر گناهان اصرار کرده اند

فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ

و طول مدت اصرارشان بر گناهان تو را مانع از عفو و مغفرت بر آن ها نگردید

وَ أَنْتَ سَیِّدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ

و تو سید من هستى و بخشش و احسان عادت و ذاتى توست چنان که گناهکارى عادت من است

أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ أَنْ تَغْفِرَلِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ

و از تو درخواست مى کنم به حق محمد و آل پاکش که از گناه بزرگ من درگذرى

فَإِنَّهُ لاَیَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلاَّ الْعَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ

که گناه بزرگ را کسى غیر تو اى خداى بزرگ نمى بخشد اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ.

http://wiki.ahlolbait.com

رسول رحمت صلی الله و علیه و آله که ثقلین را به یادگار گذشت فرمود که این دو از هم جدا ناپذیرند و نیز خبر داد که هدایت در گرو تمسک به قرآن و عترت علیهم السلام است و بس.

قرآن این کتاب هدایت و نور که یکی از این ثقلین است وقتی ما را به آن سعادت واقعی می رساند که از ثقل دیگر جدا نشود. آن که قرآن را کافی دانست و مکتب خود را بی نیاز از عترت دانست به شهادت همین حدیث نورانی که قرآن و عترت را جداناپذیر معرفی می کند از هر دو آنها محروم مانده است.

توجه به این پیوند ناگسستنی، مفسرین آگاه را بر آن می دارد تا بی توجه به روایات اهل بیت علیهم السلام دست به تفسیر قرآن نزنند. همین امر سبب شده تا تفاسیر شیعه آمیخته با روایاتی باشد که از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به یادگار مانده است.

این روایات که گاه، تنها کلید فهم آیه است به صورت پراکنده در منابع روایی ما موجود است.

برخی از دانشمندان گذشته و حال تلاش کرده اند تا روایاتی را که به گونه ای به تفسیر و یا بیان آیه ای اشارت دارد در کتاب های مستقل جمع آوری کنند که حاصل این زحمات، کتاب های ارزشمندی شده که نمونه های زیر از آن دسته اند:

به هر حال انسان در زندگی دنیایی خود همواره با کمبودها، موانع و آفاتی روبرو می شود که به واسطه ی آنها نعمتها از کفَش میرود یا شاید در  معرض برخی تمایلات نفسانی قرار گیرد که همه ی این موارد ابزار آزمایش انسان توسط خدای متعال به شمار می آیند.